بسم الله الرحمن الرحیم

سلام

فرا رسیدن نیمه شعبان، ولادت حضرت ولی عصر عج الله تعالی فرجه الشریف را به همه ی شما تبریک میگم. امروز همچنین ششمین سالگرد (قمری) شروع زندگی مشترک من و همسرم زیر یک سقف، در یک خانه ی ساده، کوچیک و صمیمیه. ثمره ی این شش سال زندگی مشترک، دو تا دختر ناز و دوست داشتنی به نام های زینب خانم و زهرا خانم هست. الحمدلله از زندگیم با وجود تمام سختی هاش راضی هستم. این را گفتم که بدونید هر کی میگه راضی ام معنیش این نیست که تو پر غو داره زندگی میکنه و همیشه خوشه و میگه میخنده و هیچ مشکلی نداره. ولی در کل به نظرم عالیه و من به شخصه از زندگی متأهلیم بیشتر از زمان مجردیم راضی هستم و آرامش بیشتری دارم. برخلاف بعضی ها که دائما از ازدواج مینالند و به مجردها میگن خوش به حالت آزادی برو خوش باش.

خیلی وقته وبلاگ نویسی را کنار گذاشتم. همسرداری، بچه داری، شبکه های اجتماعی موبایلی و دلایل دیگه مجالی برای روشن کردن لپتاپ و نوشتن در وبلاگ برام نگذاشته بود. البته اینها همه اش بهانه است، آنکه بخواهد بنویسد می نویسد. مسأله این بود که حرفی برای گفتن نداشتم، یا نه بگذار بهتر بگویم وقتی برای فکر کردن نه ...

وقتی که خیلی راحت هدر میدادم پای شبکه های اجتماعی همچون واتس آپ و تلگرام ... البته بارها به مرحله ای رسیدم که از موبایل و هر چی فضای مجازیه بیزار شدم. بارها موبایل را کنار گذاشتم و چند وقتی سمت شبکه های مجازی نرفتم و واقعا آرامش را در زندگیم لمس کردم. خیاطی میکردم، عروسک بافی میکردم. ژاکت و شال و کلاه برای دخترام بافتم. کیک میپختم. پیتزا و انواع نان ها و شیرینیجات خوشمزه درست میکردم. با بچه هام بیشتر بازی میکردم و در کنار خانواده لحظات خوبی را سپری می کردم. ولی امان از وسوسه... که دوباره من را به سمت موبایلم می کشید. تنهایی و بودن در شهری که هیچ دوستی در آن نداری دلیل کمی برای برگشتن به شبکه های مجازی و ارتباط با دوستانت در شهرهای دیگه نیست. هر چند الان دیگه با وجود این همه کانال در تلگرام دیگه حتی فرصت احوالپرسی و گپ و گفت با دوستانم را هم ندارم و گاهی سال به سال از هم سراغ نمیگیریم. همه به بهانه کسب معلومات، درگیر انواع و اقسام کانالها شدیم.

الان که خوب فکر می کنم میبینم آنچنان هم که فکر میکردم معلوماتم از مطالب کانالها زیاد نشده. نمیگم هیچ فایده ای برام نداشته! قطعاً برخی از کانالها واقعا عالی هستند و من هر بار که مطالبشون را مطالعه می کنم نکات جدیدی یاد میگیرم. ولی تعداد این کانالهای تولیدی و مفید خیلی کمه. الان بیشتر کانالها مطالب همدیگه را کپی می کنند و گاهی یک مطلب را چند بار در روز در کانالها و گروه های مختلف میخونیم. دوباره خوانی مون قوی شده در تلگرام... خخخخ درباره کانالهایی که اول خوب شروع کردند و همین که اعضاء کانالشون زیاد شد خودشونو گم کردند و کانالشون پر از تبلیغات در هر زمینه ای حتی غیر اخلاقی شد، صحبت نکنم بهتره.

بارها نشستم و کانالهایی  که همش مطالب کپی تکراری می گذارند در کانالشون را حذف کردم، و سعی کردم فقط چند تا کانال تولیدی و مفید از اشخاص معتبر نگه دارم که به دردم بخوره و وقتم هم زیاد گرفته نشه. ولی نمیدونم چه رازی در این تلگرام نهفته است که به هفته نکشیده دوباره لیست کانالهام سر به فلک میگذاره و من بی خیال واکاوی دوباره و خلوت کردنش میشم. نهایتش اینه که کانالها عضو کانالها هستم ولی ماهی یک بار هم بازشون نمیکنم مطالبش را بخونم. خب چه کاریه! گرفتاری شدیم ها!

خلاصه اینکه الان بعد از چند سال اعتیاد به شبکه های مجازی موبایلی به تشویق و اصرار دوست عزیزم هما بانو تصمیم گرفتم در این روز به یاد ماندنی، که متبرک به قدوم مولایمان حضرت مهدی ارواحنا فداه می باشد شروعی دوباره داشته باشم. به امید اینکه دوباره بتوانم بنویسم إن شاء الله

عیدتون مبارک