«عید قربان»، جلوه گاه تعبد و تسلیم ابراهیمیان حنیف است.
فصل «قرب» یافتن مسلمانان به خداوند، در سایه «عبودیت» است.
عید قربان، فصل فدا کردن «عزیز» ها در آستانِ «عزیزترین» است، یعنى «خدا».
عید قربان، مجراى فیض الهى و بهانه عنایت رحمانى به بندگانِ «مؤمن» و «مسلم» و «مطیع» است.
براى اولیاء اللّه، عید قربان « جامع الشواهد » صدق در گفتار و کردار و ادّعا و عمل است، تا در راه خواسته «دین»، از تمنّاى «دل» بگذرند و «خواسته ها» و «داشته ها» را فداى رضاى دوست کنند.
«قربانى» وسیله «قرب» به خداست و «عید قربان» روز تقرّب به پروردگار.
رها شدن از تعلّقات و ذبح کردن تمنیّات در پیش پاى اراده الهى، درس «قربانى» است.
باید تیغ اراده بر حنجر نفسانیات گذاشت.
«ذبح قربانى»، رمزى از ترک هواهاى نفسانى و روى آوردن به «رضاى الهى» است.
جواد محدثی

منبع : سایت گپ دینی