بسم الله ...

اگر قصد تعریف و تمجید از شخصی را دارید به موارد زیر دقت کنید؛

1. تعریفی که می کنید واقعیت داشته باشد و کذب نباشد، وگرنه شما #دروغگو می شوید.

2. تعریف و تمجیدی که می کنید را خودتان قبول داشته باشید، و اینطور نباشد که فقط برای خوشحال کردن دیگری و چاپلوسی از او تعریف کنید، وگرنه شما #ریاکار می شوید.

3. از هر کسی به اندازه ی ظرفیت و شخصیت او تعریف کنید، نه بیشتر. زیرا اگر بیش از حد اعتدال از او تعریف کنید ممکن است او دچار عُجب و غرور شود، که این #خودپسندی عواقب بدی در پیش دارد.

4. مراقب باشید تعریف و تمجید شما از دیگری، #حسادت بقیه را برانگیخته نکند. 

امام علی علیه السلام در حکمت 462 نهج البلاغه می فرمایند:

ربَّ مَفتونٍ بِحُسنِ القَولِ فیه.

« بسیارند کسانی که به سبب تعریف و تمجید دیگران فریب می خورند. »

در شرح این حکمت در کتاب پیام امام امیرالمؤمنین علیه السلام میخوانیم:

شکی نیست که باید نیکوکاران را به سبب کار نیکی که انجام می دهند مورد تشویق و تقدیر قرار داد، ولی این کار نباید از حد اعتدال بیرون رود. مدح و ثنای زیاد ممکن است باعث غرور و غفلت و خودبرتربینی شود.

منظور امام (ع) از واژه #مفتون ، شخص فریب خورده است. یعنی کسی که فریب تعریف و تمجیدها را می خورد و از راه راست منحرف می شود.
بنابراین باید مراقب بود که تعریف و تمجید بیجای اطرافیان سبب توقف انسان در مسیر تکامل نشود. و از طرفی باید در مدح و ثنای دیگران اعتدال را رعایت کرد، و افراد کم ظرفیت و پر ظرفیت را به تناسب حالشان مورد مدح و تشویق قرار داد.