چند سال پیش به واسطه ی یک خواب با مکانی آشنا شدم که تا قبل از آن فکر می کردم یک قبرستان قدیمی و متروکه است ولی بعد از اینکه قدم به آنجا گذاشتم متوجه شدم که میان آن قبرهای قدیمی چند سنگ قبر نو و تازه هم وجود دارد.
وقتی دقّت کردم دیدم روی این سنگ قبرها نام های آشنایی نوشته شده ( برادران شبلی ). بعد از تحقییق فهمیدم که اینجا مزار برادران شهیدی است که در دوران دفاع مقدّس به شهادت رسیده اند و نام بلوار شبلی در شهرستان سنندج که زیاد شنیده بودم به نام این شهیدان بزرگوار است.
برایم عجیب بود که مزار چند شهید اینقدر گمنام باشد و من بعد از چندین سال اقامت در این شهر تازه متوجه حضور آنها دراین مکان شده باشم آن هم به واسطه یک خواب.
شهدای شهرستان سنندج در بهشت محمدی این شهر آرمیده اند که به علت دوری از شهر برایم مقدور نیست زود به زود به دیدنشان بروم. ولی چند شهید گمنام در مرکز شهر دفن شده اند که به تازگی برای آنها مقبره و زیارتگاهی در حال احداث است. ولی این چهار شهید ...
از همان موقع سعی کردم زود به زود به دیدنشان بروم. ولی یک روز دیدم سنگ قبر آنها بدون نام شده، همینطوری که در عکس می بینید. آن سنگ قبری که دارای نام و نشان است متعلّق به مادر بزرگوار این شهیدان است ولی سنگ قبرهای بدون نام متعلّق به فرزندان شهیدش است. احتمال دادم بنیاد شهید تصمیم به تعویض سنگ قبرشان دارد ولی سنگ قبر آنها نو و تازه بود و نیازی به تعویض نداشت.
هفته ها و ماه ها گذشت و این سنگ قبرها همچنان بدون نام مانده اند. یعنی اگر کسی آشنا به این مکان نباشد اصلا متوجه حضور این شهیدان در این قبرستان نمی شود. الان حدود یک سال و نیم از آن روز می گذرد و این سنگ ها هنوز بدون نام هستند.
درد آورتر از آن این است که این مکان تبدیل شده به پاتوق معتاد ها و هروئینی ها که بیایند در کنار مزار پاک این شهیدان ...
چه جایی بهتر ازاین مکان خلوت و گمنام پیدا کنند! چقدر زود حماسه ی بزرگ این بزرگواران را به فراموشی سپرده اند!
همیشه با زیارت قبور شهدای عزیزمان نیروی تازه ای به دست می آورم. اصلا هر وقت مشکلی برایم پیش آمده با توسل به شهدا روحیه ای مضاعف پیدا کرده ام.
امّا بعضی ها انگار هنوز در خوابند و این مکان مقدّس را برای خودسازی جسمی شان !!! انتخاب کرده اند.
این درد را به کجا باید گفت؟! چرا این همه سکوت؟!
وقتی می بینم که شهرستان های دیگر چقدر زیبا به شهدایشان احترام می گذارند و آنها را نور چشمان خود می دانند و این شهرستان با شهدای خود این گونه رفتار می کند...
چه می توان گفت؟!
باور کنید شهدای استان کردستان مظلوم ترین شهدای ایران هستند.
