سلام

به دعوت آبجی کوثر تصمیم گرفتم چند خطی درباره وبلاگ بنویسم. البته من هنوز در اون حدی نیستم که بتونم به دیگران توصیه کنم وبلاگشون چه جوری باشه بهتره، چون خودم هنوز کلی مشکل تو این زمینه دارم. می ترسم یه چیزی بگم که خودم بهش عمل نکردم. به همین دلیل برا اونایی که تازه می خواهند وبلاگ نویس بشوند می نویسم.

حرفه ای ها لطف کنند از اینجا به بعدش را نخونند که من حسابی شرمنده شون می شم.

یه چیزی در گوشی می گم بین خودمون بمونه: من تا پارسال همین موقع ها اصلا نمی دونستم وبلاگ چیه؟! ورودم به جمع بلاگرها هم کاملا اتفاقی بود. هیچ کس هم نبود راهنماییم کنه. اون اوایل حتی نمی دونستم کامنت و پست و آپ و اینجور چیزا چیه دیگه.

اون ننه من غریبمی که می گن همینجوری خودشو تو بلاگرا جا کرده رو شناختید دیگه؟

بی هیچ تجربه ای یه وبلاگ آبکی زدم. یه کمی که گذشت دیدم این جوری نمی شه باید بیشتر از اینا اطلاعات پیدا کنم. اومدم هر چی سرویس دهنده وبلاگ بود را زیارت کردم و میونشون پارسی بلاگ عزیز را قربونی اهدافم کردم. اون وبلاگ آبکی ام را حذف کردم و این وبلاگ را با یه قالب پر حجم که از ریخت و قیافه اش خوشم اومده بود افتتاح کردم. ( که البته بعدا به سفارش دوستان قالبم را عوض کردم.)

اینا رو گفتم برا اونایی که هنوز باور نکردند که: « خواستن توانستن است. »

بریم سر اصل مطلب؛ نکته های حیاتی ( حداقل برای من ):

بزرگترین اشتباهم را همون اول مرتکب شدم که بدون معرفی خودم اولین و دومین و سومین پستم را که از یکی از مقاله های تحقیقی ام کپی کرده بودم را یکجا و پشت سرهم فرستادم تو وبلاگم. هیچ کس هم ازش استقبال نکرد.

نکته اول: یه قالب کم حجم برای وبلاگتون انتخاب کنید تا دیر بارگذاری شدن وبلاگتون باعث از دست دادن خواننده هاتون نشه.

نکته دوم: اولین پستتون را به معرفی خودتون و وبلاگتون و هدفتون از ایجاد این وبلاگ اختصاص بدهید.

نکته سوم: سعی کنید حرف خودتون را با زبون عامیانه روی صفحه وب بیارید و از کپی کردن مطالب سنگین و طولانی که از حوصله خواننده ها خارج هست جدّا خودداری کنید. ( همون کار اشتباهی که خودم قبلا بارها مرتکب شده ام ).

نکته چهارم: اگه امکان خلاصه کردن مطلبتون وجود نداره ( مثل همین پست های اخیر بنده )؛ قسمت های مهم مطلب را پررنگ تر کنید یا با رنگ متفاوتی مشخص کنید.

نکته ششم: مطلبتون را بعد از تایپ سریع ارسال نکنید. یه بار خودتون، کامل بخونیدش و اشتباهات تایپی تون را اصلاح کنید؛ بعد با خیال راحت ارسالش کنید.

نکته پنجم: بعضی وقت ها با وجودی که همه تنظیمات را انجام می دهیم و مطلب را ارسال می کنیم اما وقتی وبلاگمون را باز می کنیم می بینیم مطلبمون تو وبلاگ یه جور دیگه ای نمایش داده شده و یه کمی به هم ریخته. پس حواستون باشه بعد از ارسال پست جدید، حتما یه سر به وبلاگتون بزنید و اولین خواننده پست جدید خودتون باشید.

نکته هفتم: نظرات خواننده ها براتون مهم باشه. من اصلا با این ایده که میگن ـ خیلی به نظرات اهمیت ندهید ـ موافق نیستم. خیلی از اشتباهاتی که قبلا داشتم و الان کنارشون گذاشتم را مدیون نظرات خوب دوستان بزرگوارم هستم. اگه نظری منطقی هست، با تمام وجود بپذیرید و اگر منطقی نیست، مستدل جواب بدهید تا خواننده قانع شود.

نکته هشتم: راحت بنویسید. مراقب قلمتون باشید اما خیلی محدودش نکنید. ( گرفتید دیگه؟ )

نکته نهم: هر درخواست تبادل لینکی را قبول نکنید. اول محتویات وبلاگ درخواست کننده را بررسی کنید، بعد با خیال راحت تأییدش کنید. اگه محتویاتش غیر اخلاقی بود بی رودربایسی درخواستش را رد کنید.

نکته دهم که بیشتر یه خواهش دوستانه هستش: خواهشا نام نویسنده وبلاگتون را یه اسمی بذارید که بشه مورد خطاب قرارش داد.

اوووووه خسته شدم بس که نکته نوشتم. بازم هست ولی می دونم اگه طولانی تر از این بشه، همین چهار تا خواننده ای که دارم را هم از دست می دهم. شایدم تا حالا خیلی هاشون پریده باشن.

همش تقصیر این آبجی کوثر دیگه. منو داخل بلاگر حساب کرده که بیا پنج تا از تجربیاتت را بنویس. بیا اینم ده تا به جای پنج تا نوشتم تا بهونه نیاری که اینا چیه نوشتی؟!! از محتویات وبلاگ و اینجور چیزا نگو که این چند روزه حسابی تو وبلاگ های دوستان خوندم.

پ.ن:

1. اون نکته ششمی که قبل از پنجمی آوردم به دلیل اهمیت بیشترشه.

2. حرفه ای ها اگه اشتباهی این صفحه رو باز کردند، برای اینکه زحمتشون هدر نرفته باشه، یه نکته ای درباره وبلاگ بنویسند تا ما هم استفاده کنیم.

3. این شکلک هایی که اینجا می بینید، برای تنوع مطلبه. وقتی یه مطلب طولانی می نویسید همینجوری یکدست تا آخر نیایید پایین. بابا خوب حوصله خواننده سر میره دیگه. یه گلی، یه بلبلی، یه صفایی به صفحه تون بدید.