هفته قبل تلویزیون با دانش آموزی مصاحبه کرد که بر اثر ضربه ای که ناظم مدرسه بر سرش وارد کرده بود دچار حادثه از ناحیه سر شده بود. آقا مهدی گل ما خواهر زاده ی دوازده ساله ام با دیدن این مصاحبه بهم گفت: خاله تو هم وقتی عصبانی میشی شاگردانت را میزنی؟

گفتم : نه خاله جون. کتک زدن اصلا کار درستی نیست.

گفت: ولی همه ی معلم های ما بچه ها را کتک می زنند. خصوصا اونهایی که بی تربیت و شیطون هستند و درسشون ضعیفه زیاد کتک می خورند.

گفتم: معلم حق نداره شاگردش را بزنه.

گفت: ولی کتک زدن تو مدرسه ما یه امر کاملا عادیه و هیچ کسی هم تعجب نمی کنه. تازه یکی از معلم هامون همون جلسه اول که اومد گفت هر کسی بیماری قلبی ، ناراحتی کلیوی و ... داره همین جلسه اول بیاد بهم بگه که وقتی کتکش میزنم به اون قسمت های حسّاس نزنم وگرنه اگه طوریش بشه من مسؤولیت نمی پذیرم.

راستش وقتی خواهر زاده ام این حرف را زد نمی دونستم بخندم یا گریه کنم ، آخه مگه میشه یه معلم اینقدر راحت به خودش اجازه بده بچه های مردم را کتک بزنه ؟ کسی که اعصاب نداره چطور معلم شده ؟!

شنیده بودم قدیم الأیام در مکتب خانه ها بچه ها را فلک می کردند ولی فکر می کردم در عصر حاضر فرهنگ ایرانی اونقدر بالا رفته باشه که یک معلم رسمی آموزش و پرورش بدونه حق کتک زدن شاگردش را نداره و برای تنبیه شاگردانش باید از روش های روانشناسی نوجوان استفاده کنه نه ضربه به سر و دست و پا و کلیه های بچه ی دوازده سیزده ساله.

واقعا قشر فرهنگی ما باید اینگونه بچه های ما را تربیت کنند؟ آیا کتک زدن توسط معلم نتیجه ای جز ترویج پرخاشگری و آموزش خشونت به دانش آموزان داره؟

خیلی ها می گویند باید ببینی این بچه ها چطور روی اعصاب ما راه می روند. صبر و تحمل هم اندازه ای داره. بعضی جاها لازمه کتک بزنیم یا فحش و ناسزایی نثار شاگرد کنیم.

من خودم یک معلم هستم و با شیطون ترین و گاهی اوقات متأسفانه بی ادب ترین بچه ها هم سر و کار داشتم و دیده ام که بعضی بچه ها واقعا گاهی اوقات کنترلشون دشواره ولی هیچ وقت حتی ذهنم به سمت اینکه حرف زشت و نامربوطی به شاگردانم بزنم نرفته چه برسه به کتک زدنشون. دعواشون کردم ولی نه با الفاظ زشت. هیچ وقت به شاگردانم توهین نکرده ام و آنها را تحقیر نکرده ام. حتی چندین مورد پیش اومده که شاگردی با من بد رفتار کرده ولی همون روز اومده و ازم عذرخواهی کرده و بعد از اون یکی از بهترین شاگردانم شده.

مدرسه خانه ی دوم بچه های ماست که باید در اون احساس آرامش کنند و از اون فراری نباشند. در کنار خانواده ، فضای پاک مدرسه و معلم ها مهمترین نقش را در تربیت نسل آینده ی کشورمان دارند. به همین دلیل است که می گویند معلمی شغل انبیاء است.

یک معلم خیلی باید مراقب رفتار و اخلاقش باشه چون خیلی از دانش آموزان او را الگوی رفتاری خود قرار می دهند.