سلي عليكم

خب اشتباه نوشتيد ديگه! اون خانومه بود كه مهربون بود بيسكويت ميداد... اوني كه حواس نداشت اقاهه بود! :دي...

جلب بود!

سلام فاطمه جان ؛

خيلي عالي بود . واقعا كه داستان قابل تاملي بود .

من مدير مجله خبري متين نيوز هستم . درخواست تبادل لينك با وبلاگ شما دارم . لطفا در صورت تمايل ، پس از بازديد از وبلاگ ما در بخش نظرات اطلاع دهيد .

و من الله التوفيق

سلام بر آبجي خانم

داستان خيلي جالب و آموزنده ايه.

دستتون درد نكنه.

يا علي

اما تو مي‏تواني وبايد بتواني، چون قرار است بي‏قرار باشي، ناپيدا وگم، نام تو ليلي‏ست، ليلي هم يک اسم نيست، بلکه تمامي اسامي‏ست، زمين هم بدون تو کسي را نخواهد پذيرفت، پس هميشه خودت باش .

خودي که بي‏بهانه‏ زندگي مي‏کند، بي‏بهانه مي‏سوزد، بي‏بهانه عشق مي‏ورزد ،بي‏بهانه انار دلش ترک مي‏خورد، فقط همين را بدان که تو پايان تشنگي‏ها هستي.